بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ صلّ علی محمّد و آله الطیبین الطاهرین و العن أعدائهم أجمعین

2. آیا فکر گناه (فکر کردن در مورد گناهان)، روزه را باطل می‏کند؟
پاسخ:
در میان اندیشمندان اسلامی بحثی مطرح شده است مبنی بر اینکه ثواب دادن خداوند متعال یا عذاب کردن او در قبال «عمل» است؛ اگر فردی اقدام به انجام عمل خوبی کند در ازای آن پاداش دریافت خواهد کرد همانگونه که انجام عمل بد، عذاب الهی را به دنبال خواهد داشت. بر این اساس، فکر کردن درباره عمل خوب یا بد تا زمانی که منجر به عمل خارجی نشود هیچ نوع پاداش یا عذابی را به همراه نخواهد داشت. اگر چه افرادی که بر اساس مضامین دینی تربیت می‏یابند علاوه بر اعمال شایسته و پاک، ذهن و اندیشه خود را نیز از هر نوع پلیدی و زشتی پیراسته می‏کنند اما پاکی یا پلیدی ذهن یا اندیشه نمی‏تواند ملاکی برای پاداش دادن یا عذاب کردن باشد.
در مورد عبادات از جمله روزه، قضیه کمی متفاوت است؛ زیرا یکی از ارکان اصلی عمل عبادی، «نیّت» است که یک «عمل درونی» است نه خارجی. اگر فکر گناه به گونه‏ای باشد که در نهایت منجر به آن شود که روزه دار از نیّت روزه خود برگردد یا مردّد شود که روزه بگیرد یا نگیرد، روزه وی باطل خواهد شد؛ زیرا در این صورت نیّت روزه این فرد از بین رفته است و روزه بدون نیّت، از نظر شرعی مورد پذیرش نیست. به عنوان مثال اگر فرد روزه دار در حالت روزه، تصمیم بر خوردن غذا بگیرد روزه اش باطل می‏شود هر چند غذا هم نخورد.
در اعمال عبادی مانند روزه، فکر گناه در صورتی که موجب اختلال در نیّت آن عمل عبادی شود موجب باطل شدن آن خواهد شد. اما اگر فکر کردن به گناه و انجام کارهایی که روزه را باطل می‏کند تنها در حدّ فکر کردن باشد و هیچ تصمیمی برای انجام آن نداشته باشد، روزه صحیح خواهد بود؛ زیرا فکر گناهی که نیّت عمل را مخدوش نکند، به عنوان باطل کننده روزه شمرده نشده است.