فایل تصویری برای این مطلب موجود نیست
- آداب ورود به ماه رمضان
- گزیده جلسه اول
سالها ماه رمضان بر ما گذشت اما آنچنان که شایسته بود از آن بهره نبردیم. خداوند فرموده من در این ماه دست و پای شیطان را بستم. حالا چرا این لطف و کرامت حضرت حق نادیده گرفته میشود و از این ماه بهره برده نمیشود؟
شخصی از کوفه به محضر امام صادق (ع) در مدینه رسید. امام از او پرسیدند: پیروان ما در کوفه چند نفرند؟ گفت: در کوفه پنجاه هزار شیعه داریم. امام فرمودند: پنجاه هزار شیعه؟ گفت: اگر پنجاه هزار نباشد، چهل و نه هزار هست. راوی میگوید امام مرتباً از اعداد او تعجب کردند و سؤال کردند تا او به بیست و پنج نفر رسید. آنگاه امام فرمودند: به خدا آرزو دارم بیست و پنج نفر از شیعیان ما باشند بر آن امری که ما بر آن هستیم.
راز و رمزهای ورود به ماه مبارک رمضان از خودمان سؤال کنیم: یابن رسول الله! بر چه سلوکی هستید که ما هم بر آن باشیم؟ بیان امام صادق (ع) این است که ما انسانها را در حد ایمان هم نمیشناسیم، مگر اینکه در جمیع اوامر ما، از ما اطاعت کنند و ارادهی انجام آن را داشته باشند. قرآن میفرماید: لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى؛ انسان تابع آن چیزی است که تلاش و اراده کرده است. از مصادیق تبعیت امر و ارادهی انجام آن، ورع است.
انسان در مواجهه با گناه، به پنج گروه تقسیم میشود: اول؛ کسانیکه گناه میکنند و به آن افتخار میکنند. دوم؛ کسانیکه گناه میکنند و آن را توجیه میکنند. سوم؛ کسانیکه گناه میکنند ولی توبه میکنند و مؤمناند. چهارم؛ کسانیکه با گناه مواجه میشوند ولی گناه نمیکنند. آنها اهل تقوا هستند. پنجم؛ کسانیکه در زندگی گناهی مرتکب نمیشوند و اهل ورع هستند. من درد را گفتم حالا درمان را بگویم. درمان، خطبه متقین در نهج البلاغه است. حضرت میفرمایند: با ورع خودتان را زینت دهید، رحمت خدا بر شما باد.
کارت دعوت برای ما میآید که شب سیزده رجب به مهمانی دعوتید. اولین کاری که میکنیم اینست که هیچ برنامهای برای آن شب تنظیم نمیکنیم. نزدیک آن ایام اصلاح میکنیم، استحمام میکنیم، لباس تهیه میکنیم یا همان لباسهایی که داریم را مرتب میکنیم. کادو تهیه میکنیم. این رفتار ماست. سالها برای ما دعوتنامه آمده که به مهمانی خدا دعوتید. آیا استحمام کردی؟ یعنی توبه کردی؟ اگر میخواهیم در ماه مبارک رمضان توبه کنیم، مثل اینست که شما به مهمانی میروید و وارد سالن پذیرایی میشوید و تازه میپرسید حمام کجاست؟ ما باید از قبل آماده شویم. یعنی در ماه رجب و شعبان.
چند گروه را به مهمانی خدا دعوت نمیکنند: ۱. دائم الخمر ۲. عاق والدین یکی از مصادیق بارز والدین، پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) هستند. أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّةِ با این پدران معنوی خود چه کردیم؟ امروز فرزند این پدر معنوی، یعنی امام عصر (عج) از ما راضی هستند؟ ۳. قاطع الرحم از مهمترین صلهی رحم، ارتباط و پیوند با محمد و آل محمد (ع) است. اگر کسی نسبت به ایشان بیمعرفت باشد، از پیامبر و آل او بهرهای نمیبرد. ممکن است ثواب کند اما بهره نمیبرد و آدم نمیشود.
امام صادق (ع) میفرمایند که خداوند گشایش کار و سختیهای شما را در شبهای قدر مقدّر میکند. ما که هر سال میرویم برای احیاء این شبها، اگر نتیجه نمیگیریم بخاطر اینست که غلط میرویم! ما گناهکاریم اما توبه نکردیم. اگر هم توبه کردیم، توبه از عمل کردیم، اثر گناه چه میشود؟ اثر گناه باید با غفران خدا از بین برود. اینها را در جلسات بعد خواهم گفت.
نکته بعد؛ اصلا ما مقدرات خود را کِی میخواهیم؟ شب نوزدهم؟ آن شب که شب امضاء است. پیشنویس مقدرات خود را باید شب نیمهی شعبان از خداوند بخواهیم. مقصر ما هستیم نه خدا. ما وظیفهی خود را درست اداء نمیکنیم بعد با خدا قهر میکنیم.