• آداب ورود به ماه رمضان  
• گزیده جلسه نهم

 در جلسات قبل عرض کردیم که خداوند در قرآن فرموده است هر آینه من اثر گناه را از بین می‌برم، برای کسی‌که توبه کرده باشد. پس باید در گام اول، عمل گناه را از پرونده خارج کنیم و در گام دوم اثر گناه را از بین ببریم. خداوند تواب است نسبت به عمل گناه، و غفار است نسبت به اثر گناه.  

در ادامه به برخی از آثار گناهان اشاره می‌کنم:

گناهانی که باعث تغییر نعمت می‌شوند:

۱. البَغی عَلی النّاس. ظلم و ستم به مردم.

۲. کُفرانُ النِعم. کفران نعمت. یعنی به کار نبردن نعمت در مسیری که خداوند می‌‌خواهد.

گناهی که پشیمانی به جا می‌آورد:

۱. مَنعُ الزکاة حَتی یَحضر الموت و یَنغلق اللسان. ندادن زکات تا زمانی‌که آثار مرگ ظاهر شود و زبان آدمی بسته شود. زکات، اداء حقوق واجبه‌ی الهی است. قرآن کریم می‌فرماید: وقتی متوفی وارد عالم برزخ می‌شود به خداوند عرض می‌کند خدایا! مرا برگردان شاید من قدرت پیدا کنم که عمل صالحی انجام بدهم در آن‌چه که ترک کردم. روایت می‌فرماید این عمل صالح او، زکات مال است. در روایت دیگری آمده اگر خداوند نماز را پذیرفت، همه‌ی اعمال را پذیرفته است. اما شاخصه‌ی پذیرش نماز، انفاق زکات مال است.

گناهی که نعمت را از بین می‌برد: عِصیانُ العارِف. فرد مؤمن اهل معرفت، گناه انجام بدهد.

گناهانی که باعث محرومیت از نصیب الهی می‌شوند.

نمونه نصیب الهی، استجابت دعا در زیر قبه‌ی سیدالشهداء(ع) است. این یقینی است، احتمالی نیست. برخی گناهان، چنین نصیبی را از انسان دور می‌کند. ۱. اظهارُ الاِفتِقار. اظهار فقر کردن. ۲. وَ النَوم عن صَلاة الاطعمَة و عَن صَلاة الغداة، خواب ماندن هنگام نماز عشاء و نماز صبح که باعث قضاء شدن آنها شود. ۳. وَ الاستِحقارُ النِعم. نعمت‌های الهی را کوچک ‌شماردن. ۴. وَ شَکوی المَعبود عزّ وَ جَل. شکایت از خداوند متعال.

 فضیلت شب نیمه شعبان سید بن طاووس از شیخ طوسی نقل می‌کند امام صادق(ع) از امام باقر(ع) این حدیث را فرمودند که از ایشان در مورد برتری و موقعیت و جایگاه شب نیمه‌ی شعبان سؤال کردند. حضرت فرمودند: (شب نیمه شعبان) بالاترین شب، بعد از شب‌های قدر ماه رمضان است. خداوند در این شب به فزونی از فضل خود به بندگانش عنایت می‌کند و بر آنان منت می‌گذارد و در این شب همه را می‌بخشد. تلاش کنید در این شب به مقام قرب الی الله برسید. خدا به جان خود قسم خورده که در این شب هیچ خواهنده‌ای را دست خالی برنگرداند. خدا این شب را در مقابل سه شب قدر که در ماه رمضان برای پیامبر است، برای ما اهل بیت قرار داده است.

 شب قدر دو خصوصیت دارد: در آیات ابتدایی سوره‌ی دخان می‌فرماید: ۱. إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ ما قرآن را در این شب پر خیر نازل کردیم، ما همواره هشداردهنده هستیم. ۲. فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ در آن شب هر امر استواری مشخص و ممتاز شد. یعنی مقدرات در شب قدر محقق می‌شود. در تفسیر برهان از امام باقر (ع) نقل می‌کند: در شب قدر، هر چیزی که در آن سال تا سال بعد باید اتفاق بیفتد مقدر می‌گردد. از هر امر خیر و شر، اطاعت و معصیت، هدایت و ضلالت، فرزند‌دار شدن،‌ عمر، و رزق و روزی. امام صادق(ع) فرمودند: خداوند در شب قدر هر سختی یا آسانی را یا باران را مقدر می‌کند.

پس ما دو شب قدر داریم: یکی نیمه‌ی شعبان و دیگری لیالی قدر است. در شب قدر نیمه‌ی شعبان مقدرات خود را از خداوند می‌خواهیم و در لیالی قدر ماه رمضان، این مقدرات به ما اختصاص داده می‌شود.

 این مقدرات را از چه کسی بخواهیم؟ در کتاب شریف کافی این حدیث آمده است: اِرادَة الرَب فی مَقادیرِ اُمورِه تَحبِط الَیکم وَ تَصدُر مِن بُیوتِکم. اراده‌ی پروردگار در تقدیر امورش به خانه‌ی شما نازل می‌شود و از خانه شما خارج می‌شود. امام هادی(ع) در زیارت جامعه کبیره و در وصف مقامات اهل بیت(ع) می‌فرماید: امور با شما آغار می‌شود و به شما ختم می‌شود، بواسطه‌ی شماست باران می‌بارد. اگر آسمان ایستاده است، بخاطر شماست. هم و غم ما بواسطه‌ی شما از بین می‌رود. تمام سختی‌ها بواسطه‌ی شما از بین می‌رود. پس مقدرات ما را به محضر امام زمان(عج) عرضه می‌کنند و این امر، بدست با کفایت ایشان است.