تلاوت سورۀ مومنون هنگام تولد

﴿قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ﴾ (1) ﴿الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ﴾ (2) ﴿وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِ‌ضُونَ﴾ (3) ﴿وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ ...أُولَـٰئِكَ هُمُ الْوَارِ‌ثُونَ﴾ (10) ﴿الَّذِينَ يَرِ‌ثُونَ الْفِرْ‌دَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾ (11)
به نام خداوند رحمتگر مهربانِ به راستى كه مؤمنان رستگار شدند، (۱) همانان كه در نمازشان فروتنند، (۲) و آنان كه از بيهوده رويگردانند، (۳) و آنان كه زكات مى‌پردازند... آنانند كه خود وارثانند، (۱۰) همانان كه بهشت را به ارث مى‌برند و در آنجا جاودان مى‌مانند.
در یادداشت‌های پیشین این موضوع مطرح شد که خداوند در کتاب خود، از امیرالمؤمنین (علیه السلام) به عنوان سند حقانیت رسول خدا (صلّی الله و علیه و آله) در راستی و درستی ادعای نبوت یاد کرده است؛ به عبارت دیگر وجود علی بن ابیطالب آیت و حجتی برای اثبات نبوت رسول خداست.
یکی از وجوه این که امیرمومنان (علیه السلام) در سنین کم نوجوانی و جوانی به عنوان دلیل متقنی بر حقانیت ادعای رسول خدا مطرح گردیده است، نحوه‌ی اعجازآمیز میلاد او در خانه‌ی کعبه است. ولادت امیرالمومنین علی (علیه السلام) در کعبه، از فضایل اختصاصی آن حضرت است که شیعه و سنی بر روی آن اتفاق نظر دارند. حاکم نیشابوری (۱)، شاه ولی الله دهلوی (۲)، سبط ابن جوزی (۳) و گنجی شافعی (۴) بخشی از علمای اهل سنت هستند که این رویداد را به عنوان فضیلت اختصاصی ایشان ذکر کرده اند.
علاوه بر آن در میان علمای شیعه بزرگانی مانند، شیخ طوسی، علامه مجلسی و ابن شهر آشوب در کتب خویش اینگونه نقل کرده‌اند که امیرمومنان در هنگام تولدشان در مسجد الحرام و در آغوش رسول خدا، ۱۰ آیه‌ی ابتدایی سوره مومنون را برای رسول خدا (صلّی الله و علیه و آله) تلاوت کرده است. رسول خدا هم خطاب به او فرموده است: ««به خدا سوگند! امیر آن مومنان تویی؛ تو علم خود را در خدمت آن‌ها قرار میدهی و آنان از علم تو بهره می‌گیرند. به خدا سوگند! تو راهنمای آن‌هایی و آن‌ها به‌واسطه‌ی توست که راه خود را مییابند». (۵)
حال برای برخی سوال پیش آمده است که چگونه کودکی در گهواره، آیاتی که هنوز بر رسول خدا نازل نشده است را تلاوت می‌کند؟
درپاسخ باید گفت: که اولا سخن گفتن در گهواره چیزی است که به گواه قرآن، پیش از امیرمومنان (علیه السلام) برای حضرت عیسی بن مریم درآغوش مادر رخ داده است. پس اگر عیسی بن مریم در آغوش مادر سخن گفته است، چرا باید برای وجود امیرمومنان (علیه السلام) امری محال باشد!؟
ثانیا اگرچه ظاهرا نزول قرآن برای مردم هنوز صورت نگرفته بوده است، اما حقیقت قرآن در لوح محفوظ وجود داشته است. بر همین اساس، قرآن یک بار به صورت دفعی در شب قدر بر رسول خدا نازل گشت و در طی ۲۳ سال هم به صورت تدریجی به فراخور زمان‌های مختلف بر آن حضرت نازل می‌شد تا آن حضرت آیات را به مسلمین ابلاغ کنند.
پس نتیجه می‌گیریم که تلاوت آیات ابتدایی سوره‌ی مومنون فضیلت محال و غیر ممکنی برای امیرمومنان (علیه السلام) به حساب نمی‌آید که برخی درصدد غیر ممکن جلوه دادن آن هستند. حتی اگر ما تلاوت نمودن این آیات توسط حضرت امیر در هنگام تولد را نپذیریم، اصل ولادت اعجازآمیز ایشان در دل کعبه، فضیلتی مخصوص آن حضرت است که انکار آن مانند انکار خورشید در وسط روز است.
(۱) المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۵۵۰
(۲) إزالة الخفاء عن خلافة الخلفاء، ج۴
(۳) تذکره الخواص، ص ۲۰
(۴) کفایه الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب، ص ۴۰۷
(۵) أمالی طوسی، ص۷۰۸ / بحارالأنوار، ج۳۵، ص۳۵/ / المناقب، ج۲، ص۱۷